07 dec HIER
Onderstaand gedicht van dr. Han de Wit werd voorgelezen tijdens de Masterclass van Ted Troost en Eric Elbers waar ik laatst was. Indrukwekkend; we waren er allemaal stil van. Daarom wil ik het jullie ook niet onthouden.
HIER
Weet je waar je bent?
Je bent hier, terwijl je leest.
Waar is hier? ‘t Is waar je lichaam is.
Kijk! Je lichaam is altijd hier.
Hoe je dat weet?
Je zintuigen verbinden je lichaam met hier.
Die twee zijn altijd met elkaar verbonden.
Wat rond je lichaam is, is hier.
Je bent nooit ergens anders dus dan hier.
Hier ben je geboren, hier ben je thuis.
Hier is waar je leeft en sterft.
Je bent nooit weggeweest.
Je kan niet weg van hier.
En daar? Waar is daar?
Over daar kan je hier alleen maar denken,
Alleen hier praat je over daar,
Maar daar, daar ben je nooit.
Is hier groot of klein?
Hier is zover je zintuigen reiken.
Soms is dat ver en soms dichtbij.
Hier heeft geen vaste omvang.
Het krimpt en breidt zich uit.
Soms let je niet op hier
Maar maakt dat uit?
Al loop je nog zo vaak te dromen
En te denken over daar,
Ook dat gebeurt steeds hier.
Hier is je werkveld.
Wat je doet, dat doe je hier.
Hier ben je altijd bezig,
hier koester je verwachtingen,
Vervuld van hoop en vrees.
Hier komen ook herinneringen op,
En ben je blij of teleurgesteld
dat je hier bent.
Hier staat nooit stil, is voortdurend in beweging,
Soms grote, soms onstuimige beweging,
Soms zo langzaam dat het op stilstand lijkt,
Zoals de wijzers van een klok bewegen.
Kunstig afgestemd op de rondgang van de zon,
Ontleen je aan die beweging het idee van tijd.
Maar hier duurt niet lang of kort.
Hier bestaat geen tijd, alleen beweging.
Weet je nu waar je altijd bent?
Dan kan je het hier bij laten,
En je ontspannen
In de voortdurende beweging hier.
