02 apr Eenzaamheid in tijden van Corona
Daar zit je dan. Iedereen moet in deze tijd zo veel mogelijk binnen blijven. Je ziet op Facebook verhalen voorbij komen van mensen die hun kinderen achter het behang willen plakken. Verhalen over spanning in huis doordat mensen nu met hun partner en kinderen opgesloten zitten in één huis. Hád je dat maar, denk je dan.
In Corona tijd kunnen de muren op je af komen, zeker als je langdurig helemaal alleen thuis bent.
In je eentje thuis komen de muren op je af. Niemand om even tegen aan te praten. Niemand die jóu irriteert; dan gebeurde er tenminste íets. Ook als je normaal wel een druk sociaal leven hebt, voel je je nu opeens heel alleen. Iets drinken met vrienden, een kopje koffie met collega’s op het werk, bezoek aan de sportschool. Alles is in één klap gestopt. En thuis zit niemand om dat sociale gat op te vullen.
Maandenlang sociaal isolement, wat doet dat met een mens? In Nederland wonen tegen de drie miljoen mensen alleen, blijkt uit cijfers van het CBS. Zij moeten het nu doen met digitale vrijmibo’s en yogalessen. Hoe creatief ook, deze digitale initiatieven zijn geen volwaardige vervanging van menselijk contact.
Iedereen voelt zich weleens eenzaam, zegt Gerine Lodder, onderzoeker naar eenzaamheid aan Tilburg University. „Dat is maar goed ook: het is een handig signaal van je lichaam dat aangeeft dat je contact moet zoeken. Maar als dat niet lukt kan de eenzaamheid chronisch worden, en dat is gevaarlijk.” Het kan leiden tot depressies en sociale angst.
De ene mens heeft meer behoefte aan mensen om zich heen dan anderen, en zijn van hen afhankelijk voor geluk. Anderen kunnen prima alleen zijn, en vermaken zich met computer spelletjes, lezen, netflixen, thuis sporten of tuinieren. Maar ook zij missen wel eens om tegen een ander mens aan te praten of met iemand op de bank te zitten. Fysiek contact, aangeraakt worden, is een levensbehoefte, en je kan er echt naar hunkeren.
Het is dus belangrijk om contacten te blijven onderhouden. Wacht daar niet te lang mee, want dan kan het steeds moeilijker voor je worden om wel die stap te zetten. Bel iemand op, familie, vrienden, buren, collega’s. Al is het maar één praatje per dag. Als je van dieren houdt, overweeg dan om een huisdier te nemen. (Uiteraard als je ook op langere termijn voor ze kan zorgen). Met een hond of kat kan je nog fysiek contact maken. En dan is er nog social media. Met videobellen kan je in ieder geval iemand anders ook zíen. Het haalt het bij lange na niet bij fysiek contact, maar het is op zich mooi dat we deze middelen nu ter beschikking hebben.
Een kleine troost is het misschien om te beseffen dat je bij lange na niet de enige bent. Er zijn veel mensen nu alleen thuis, en ieder gaat daar op zijn eigen manier mee om. Het is ook interessant om voor jezelf te kijken welke emoties en gedrag dit bij je oproept. Boosheid, verdriet, irritatie, ontwijken door jezelf bezig te houden; het kan allemaal voorbij komen. Nu kan ook (haast noodgedwongen) de tijd zijn stil te staan bij wat je wil in het leven, wat voor jou belangrijk is, wat je anders zou willen, wat je beweegt en wat je remt. Hoe moeilijk dit soms ook kan zijn om dit onder ogen te komen.
Wil je daar hulp bij? Neem dan contact met me op om te kijken of haptotherapie wat voor je is.
